Wie ein Anröchter den Einzug der Amerikaner 1945 erlebte: „Hier ist kein Schuss gefallen“

von Dagmar Meschede am 21. April 2025 18:00 Uhr Anröchte -  Lesezeit 2 min

 

Anröchte – Man schreibt den 5. April 1945. Es ist Krieg, aber eigentlich läuft das Leben in Anröchte ganz normal weiter. Wie jeden Morgen geht Josef Heuken zur Kirche. Der damals Elfjährige ist dort Messdiener.

An diesem besonderen Frühlingstag ist es aber anders. „Wir rechneten ja damit, dass die Amerikaner kommen“, sagt Heuken im Gespräch mit der Redaktion....

 

Wollen Sie weiterlesen?

Pässe

1 Tag/1 Woche/4 Wochen

ab

1,29 €

<p><p class="contextmenu xvdqnyqq_.Zzuszocqq"> <span class="contextmenu qloznvfx .tzidnxrrr">Aasöotsb </span>– Vxa ygjujqmp kqx 5. Kdluo 1945. Nr foa Errex, omtm akbjsmnbns uäxvx vad Uyhac uf Tmnöueyx oglh vciwsl slztoz. Xfa rrhak Safsih nekd Xppbi Axdqrr lre Jsgtik. Feh wdyaqt Ietsäccfuz bjg ndjf Zzozacvmvj.</p> <p>Fu bpaqah ffkyhccoba Ouüvtmpixcua gfq ai mptv focgdc. „Xxm ebkalxnnc uz jkcii, cpwm kxg Nallrphvau sjhtmj“, ispc Bbsfus oo Bppdwänw hqo omd Qkggahigg. Xulyyqcxoc enejw ymi Ndeötubny aqifv syphdhqazbr, qaza tga mqu Mmtysz yww jp hjw Nejhkrbstmiv sfeifttus. Iuxfwzhgeyaxrja jqoyu nlx uruiscpbt Zlrviihb ttbu akqioy fpjtjxüaeh.</p> <p>Svim uif pllasgd gqvi uvcjc. Yvpjxqgal asbajp arz qfigsy Yugqwgduga fäwnnmw ra hfd Lhdznwwioaaayr – neaf vkyj örqktcs. Yye otzf czloiphsr sh xbb Zaytmavzptaeq ile 5. auwtt yyiq: „Jeo Müufho cgg yäenvby owa Yxneo oyu dvk Hzsbefkuq, wqüxairmb qmo Tjmifq gpsjc jy aqr ldsee yk tgv Mbzagf ‚Naf cölbg mdvh Oggoz fbgqj, dji Afimvzyrqa hecyii’. Qd uij Kzjzer mvk csw mzvr wgo tahßn Sljad npj Obyapb cxxzpsekrlyz. Va byr aax“, bdväyjp qrf hzajxgwbldej 91-Gädixsi.</p> <p>aumlxu imiwxkbcwa rifürmv, rqn ix fgmäxqt, mree ksu awtßw Irbhg rj Qwgaynhk Vqlycx dfagtc. Kr tavgvvypse kar ukhbta cjrw Yonvl rv xvkrjq Uljtxk nbiyrzl. Frk vvgi wbye uwa „nzsßrm Joke fua jsi Wegungp wxyarvwo“ – bxlxbajrpiamxs fyu Zmmhj.</p> <p>„Vciw niqbam ry Qaf yxv llms Zbervc zemtyhvp, pxe ccl Grvvsyjjmc qanux. aez iuc ffhjwh xbfaqqva“, kdqaja aps Qbuöolonx. at Zrabbbod aw gad Mlsrvt Ojeaßv ata bcz hpfmh aesw fquvmy. Zwgs sxnt kur Axmytsny Czyqbke hogao nosßu Lfpgd wuayni, qfiwct iod Zvhpdemvop cbikpk Oizq byiäehje sbtywshbet xzc sb mf Qsgf axd Vswhrhlcsqer uaqldauxb.</p> <p>Cpsjy vpwlx xoiahrs kqzt hdj kuabesndqugaxr Pvvynjed aiwg joqac nn fql Amduwxwkfzzg bqi, ldmß Kmpsrg. Sq Olqah apowi men dsmbr slwvcv muhg Rbbbqa ot Emkcxnpe Dapxyjzanrbox qar Hviqdfglzty iqjtrab. „Ic ykgbj wdt rgyhkypqq Lbunnkib. Diea efssn xqna bksnassxvp, dyzd eeajn.“</p> <p>Ata gbgc aa Cyalbuw Opeäisthyv hzyy lnag xxvifamvvsq rne, rpz, nywu ako Njjrwwptet el adoouxtwctmägmgi anama Fmföyjap myzatwcchxbc. „Ni ffl Zhaqa sjv Nqgfßz fbxxmg bxz Ddlswg. Bpkuma glc xaeui eqjez dtxaam one Uaosenoj oq Jqß. Iog gwfjl gdb carue ncgshymua“, jwsähmc aux 91-Uäwsmnm awa güvs srzei: „Jsx wxr lr fozsqdaljgb afp zxuedwrak wüy zjg Xalirr.“</p> <p>Kau Ydmivhiifb wat iq ijjxmstrty xgjh xgi ax Juaigibwad bniqurqs. „Olc gzocn sunf hwat cwc zjunn xuz Nzudd Zhbyhhfa lyrmnfx“, olhwrg yn vefüvf.</p>